İnsan
İnsan, annesinin rahminden dünyaya doğan,
Ağlayarak hayata gözlerini açan…
Ömründe kâh gülen kâh ağlayan,
Okuyan, yazan,
Karar veren, seçim yapan…
Her gün yeni bir güne uyanan…
Eken, biçen, toplayan,
Bazen de yıkan, yakan, bozan,
Dinleyen, anlatan,
Her gün yine bir geceye uyuyan…
İnsan, kurallar koyan,
Kurallara uymayan,
Yaşantısına kendini adayan,
Kırıldığını, üzüldüğünü,
Bazen de kırdığını, üzdüğünü unutan…
İnsan, cana kıyan…
İnsana can olmaya çalışan…
Koruyan, kollayan,
Bazen de arkasından vuran,
Canını yakan…
Neyi neden yaptığını…
Hatırlatılmaya ihtiyacı olan,
Yolunu, varacağı yeri…
Döneceği kucağı unutan…
Bütün mesele bugün karaya bir damla ak düşürmek...
Ortalığı beyaza bürümek değil...
Y.H.
İnsan hakikaten unutan!Çok güzel bilinç açan bir yazı olmuş👏🏻👏🏻
YanıtlaSilİnsan olmak ne zor… Anlık ihtiyaçlarımızın peşimde koşarken kocaman şeyleri, koca bir ömrü kaçıraniliyoruz çoğu zaman; şimdiki aklım olsaydı diyoruz.
YanıtlaSilDüşünen, öğrenen, takılıp kalmayan insan ne güzel insan... Kaleminize sağlık
YanıtlaSilİnsan çok acayip bir canlı...bir anlasak:)...kaleminize sağlık
YanıtlaSilİnsanın aralığı ne kadar geniş..En iyi yaratılan ve en kötü yaratılan olabiliyor.
YanıtlaSilİnsana insanı yeniden anlatan güzel bir yazı olmuş. Teşekkür ederiz...
YanıtlaSilİnsan bi var olan sonra yok olacağını bile bile insan olmaya çalışmayan ..
YanıtlaSilİnsan ne kadar çok zıtlıkları bir arada barındırıyor. Mesela kariyer yapmaya çalışıyor aynı zamanda yuvasını yıkabiliyor, evladına kendini adıyor, başka kimsenin ihtiyacını görmüyor. Ahhh denge Rabbim her konuda dengede olmayı, bize de onun gayretinde olabilmeyi nasip etsin. Kaleminize sağlık 💐
YanıtlaSil