Küçük Adımlar, Büyük Değişim

Hafsa, evde kalmayı ve kendi kendine oynamayı seven, uykuya düşkün bir kızdı. Okula erkenden gitmeyi pek sevmezdi. Annesi, onun biraz yavaş hareket ettiğini ve genellikle hareketsiz kaldığını düşünüyordu. Üstelik Hafsa biraz da kiloluydu.

Bir gün annesi, ona evde bazı küçük görevler verdi. Hem sorumluluk almasını hem de biraz hareket etmesini istiyordu. Sonrasında da sporu önererek ona şöyle dedi: “Hayatta boşluk yoktur, kızım. Duran su bulanır. Sabah kalktığında odanı toplar mısın? Yemek yediğinde tabağını kaldırıp bana yardım eder misin?”

Hafsa, önce biraz mızmızlandı. Annesinin sözlerini düşündü, "Duran su bulanır…" ne demekti acaba? O gün annesinin bu teklifini kabul etti. Ertesi sabah kalktı, odasını topladı. Yemeğini yedi, sonra tabağını mutfağa götürdü. Her gün bu işleri yapmaya devam etti. Önce zor geldi, sonra alıştı. Zamanla sabahları daha erken kalkmaya başladı. Odasını topluyor, yemeğini yedikten sonra tabağını mutfağa götürüyordu. Küçük adımlarla başladığı bu değişim, onun iç dünyasında da bir şeyleri harekete geçirdi.

Bir gün annesine şöyle sordu: “Boş vakitlerimde resim yapabilir miyim?”

Annesi gülümsedi: “Tabii ki yapabilirsin. Ne çizmek istersin mesela?”

Hafsa heyecanlıydı, “Her şeyi! İçimden ne gelirse... Çok güzel olur resimlerim!” diye yanıtladı.

Gerçekten de öyle oldu. Yaptığı resimler çok güzeldi. Renkleri öyle uyumlu kullanıyordu ki öğretmenleri bile hayran kalıyordu. Bir gün okulda “Spor Günü” düzenlendi. Hafsa, bu etkinliğe de katılmak istediğini söyledi. Bu cesaretiyle öğretmenlerini ve arkadaşlarını şaşırttı. Küçük bir koşuya katıldı ve üçüncü oldu. Ama bu onun için birinci olmak gibiydi.

O günlerden sonra Hafsa’nın hayatı daha da değişti. Artık sabahları neşeyle uyanıyor, okula severek gidiyordu. Yeni arkadaşlar edinmiş, sınıf ortamını daha çok sevmeye başlamıştı. Çizdiği resimler okul panosuna asılıyordu. Kendine güveni hiç hayal etmediği kadar artmıştı. Artık eski hareketsiz halinden de eser yoktu.

Böylece Hafsa, durgun suyun neden bulandığını, küçük adımlarla yaşadığı bu büyük değişim ile anlamıştı…

Bütün mesele bugün karaya bir damla ak düşürmek...

Ortalığı beyaza bürümek değil...

Y.H.