EY ÇOCUK SÖYLE!
İnsanlar sofralarını çeşit çeşit kahvaltılıkla doldururken,
Onca nimete rağmen “Yine de fakir kahvaltısı olmuş!” diye söylenirken,
Yedikçe doyamamışken ve daha çok yemek isterken
Aç olmana rağmen seni doyuran neydi?
Ey çocuk söyle!
İçinde kıyafetler yığın yığın biriktiği halde
Dolabın kapağını defalarca açıp kapatan insanlar
“Bugünde giyecek bir şey bulamadım.”
“Şu çok kalın terlerim, almayayım.” derken
Aldıkça giyinememişken ve daha çok almak isterken
Giydiğin incecik bluzla içine sıcaklık veren neydi?
Ey çocuk söyle!
İnsanlar hafta sonu gezmek için dolanıp dururken
Alışveriş insanın olmazsa olmazı olmuşken
Yeni yeni oyuncaklar alınmasına rağmen
“Şu çocuğu bir türlü mutlu edemedim.” diye yakınırken
Tek oyuncağı sapan olan senin mutluluğun nereden geldi?
Ey çocuk söyle!
İnsan evim olsun diye bir ömür çalışıp didinirken
Evini bir övünme sebebi görürken
Mükemmel olması için her şeyi yapmayı göze alırken
Çoğu sonlu dünyada sonsuz bir evim olsun isterken
Evinde olduğunda kendini güvende hissederken
Evsiz, çatısız seni güvende tutan neydi?
Ey çocuk söyle!
İnsan kediden köpekten korkup yolunu değiştirirken
Patronundan korkup gerçeği gizlerken
Aldığı krediyi ödeyemezsem diye korkup uyuyamazken
Çevresindekilerin kınamasından korkup yalana başvururken
Seni, tüm yaratılanlardan korkusuz kılan neydi?
Ey çocuk söyle!
İnsan kendini güçlü zannetmesine rağmen
Zulmün karşısında susup dururken
Sesi kalın olanların bile sesi içlerine kaçmışken
İncecik sesinle haykırırken seni her şeyden güçlü kılan neydi?
Ey çocuk lütfen söyle!
Alnına silah dayadıklarında seni güçlü kılan neydi?
Evinizi yıktıklarında “Olsun yeniden yaparız.” ümidini içine kim yerleştirdi?
Annen şehit olduğunda kardeşine anne olma sorumluluğunu sana kim öğretti?
Baban şehit olunca yuvanı sahiplenecek cesareti sana kim verdi?
Şehitçilik oynarken seni o kadar samimi kılan neydi?
Canını kaybetme pahasına şehrini terk etmeyecek imanı veren kimdi?
Senin Rabbin kimdi?
Nasıl bir Rab idi?
Nasıl ki ona olan sevdan seni her şeyden güçlü, her şeyden emin edebildi?
Ey çocuk söyle!
Küçük yaşta vardığın o imanı söyle bize
Rabbinin seni nasıl koruyup kolladığını
En güzel yere nasıl aldığını söyle…
Söyle ki hatırlayalım!
İnsan unutandır çünkü, hatırlamaya ihtiyacı olan!
Ve ey insan sen söyle!
Filistin’in özgür olacağını bilmene rağmen
Senden sadece doğru tepki beklenmesine rağmen
Sonunda kesinleşecek bir hesabın olmasına rağmen
Seni bu kadar rahatta tutan şey neydi?
Çok üzücü hemen hemen hiçe yakın bir şey yapabilmiş olmak ve elinden daha fazlasının gelememesi...
YanıtlaSilYedikçe doyamamış biz insanlara ne yaptığını fark ettirecek çok anlamlı bir yazı olmuş🙏🏻hakikaten dokundu🥺
YanıtlaSilHer okuduğum cümlede gerçekler kafama bir balyoz gibi indi adeta...
YanıtlaSilGerçekler acıtıyor ama uyandırıyor da insani gaflet uykusundan.
Çok doğru bir düşünce yapısı... Bizi yüzleştirdiğiniz için kendi adıma teşekkür ederim.
Boğazımda kelimeler düğüm düğüm..... İnsan rahattayken, dahaca başına hiç birsey gelmemisken, ve hala birseyler yapabilecek fırsat varken yapmak çok kıymetli. Hersey bittikten sonraki pişmanlık ne kadar pişmanlık olur iyi düşünmek lazım. Kaleminize sağlık.
YanıtlaSil"İnsan unutandır çünkü, hatırlamaya ihtiyacı olan!"
YanıtlaSilUnuttuklarımızı hatırlamak duasıyla...
Nasıl duygulandım. Ne kadar güzel ifade etmişsiniz.
YanıtlaSilNe çok şikayet ediyorız değil mi? Hiç düşünmüyoruz...
YanıtlaSilGazze'nin çocukları😪🇵🇸
YanıtlaSilKaç çocuk gördük, kaç sahneye şahit olduk…
YanıtlaSilHep hatırımızda duamızda olsun İnşALLAH
Her şeyin farkında olmak elinden birşey gelmemesi en güçlü silah insanoğlunun duası sığınıyorum ona 😢
YanıtlaSil“Canını kaybetme pahasına şehrini terk etmeyecek imanı veren kimdi? “
YanıtlaSilBu nasıl bir iman, bu nasıl bir teslimiyet..
Çok güzel ifade edilmiş her bir satır, kaleminize sağlık 🍀
Oradaki çocuklar buradaki yetişkinler kadar belki de daha fazla bir olgunluğa sahip. İnsanın yaşadıkları sıkıntılar acılar yokluklar yoksunluklar insana kısa sürede olgunlaştırıyor. Karşılaştığı acıya sabrederek rabbinin verdiklerine şükrederek vermediklerine de şükrederek elindekinin kıymetini bilmek ... Hayat insan olgunlaştırıyor yoksa zaman sadece elmaları olgunlaştırır.
YanıtlaSilArkadaşlar yorumlar çok güzel teşekkür ederim.
YanıtlaSilİman varsa imkan her zaman vardır…
YanıtlaSilKüçücük yüreklerde özgürlüğün ne olduğunu hatırlamak çok acı, çok üzücü…Doğru tepkiler verebilmek ümidiyle…
İnsan kendinden utanıyor. Bu kadar gerçekler bir bir önüne dökülünce bir sürü duygu yaşıyor. Emeğinize sağlık çok içten, samimi bir yazı olmuş.
YanıtlaSil:(
YanıtlaSilEvet insan oğlu doyumsuz ve yemek nefsine uyar hep daha iyisini ister istedikçe nefis dahada ister o yüzden nefis ile terbiye çok önemli aza kanaat etmek şükür etmek bizleri aç gözlükten ve bencillikle imtahan etmesin rabbim , çocuklarımıza varlığı da yokluğu da anlatıp aza kanaat etmelerini verende alan da Allah'tır bizler dünya malına önem vermeyip bir gecede hwrsyin bir anda değişeceğini bile bile ama şu da olsa diyip şükür etmiyoruz oysaki deprem de yaşadık 4 ailenin aynı tencerede yemek yedik ama insan oğlu çok çabuk unuttuk rabbim bizlerin şükrünü artırsın bizleri yoklukla imtihan etmesin 🤲
YanıtlaSilİnsanları güzelleştiren olgunlaştıran insan yapan şey, herneredeyseler orda olabilmeleri ve her ne yapıyorlarsa ona konsantre olmaları. Bir çiftçi, ne olursa olsun toprağımı kirletmicem zehirli ilaçlar kullanmayacağım derken şikayet etmeden eşyasız fakir evine kocaman gülümsemesiyle misafirlerine ekip biçimlerini ikram edendir. Bir öğretmen, kuş uçmaz kervan geçmez bir dağ köyünde yalınayak öğrencilerini bilgiyle donatmak için şehirdeki arkadaşlarını seferber eden, tüm boş vakitlerini nasıl daha iyi ögretebilirime ayırıp, yüreğiyle onlara dua edendir...
YanıtlaSilEmel
YanıtlaSilÇok büyük bir amacının olması insana cesaret ve zorluklara dayanma gücü verir. Somutluk ise oyalanmasına neden olur. Amacımızın peşinde koşabilmek dileğiyle...
YanıtlaSilSon dört lük zaten vurucu olan yazının üzerine tuz biber olmuş…
YanıtlaSilALLAH vaadinden dönmez; nehirden denize Filistin özgür olana dek…
hiçbir şeyin garantisi yokken bu kadar garantideymiş gibi yaşamaya çalışmak, yanı başında olup biten tüm olaylara bu kadar duyarsız kalabilmek ne acı... Rabbim gerçek acılarımızı gerçek duygularımıza yerleştirenlerden olmayı nasip etsin.
YanıtlaSil👏👏 gerçekten de bizi bu kadar rahatta tutan şey neydi ? ? 😣😔
YanıtlaSilDoğru yere sığınanlar ancak en zor şartlarda bile kendilerini güvende hissederler... Ve o gün geldiğinde güvende olabilmek ancak bugün yapıp ettiklerimizle olabilir... Umarım bizler bugün doğru tepki verenlerin arasındayızdır...
YanıtlaSilSeni tüm yaratılanlara karşı korkusuz kılan şey neydi? Gerçeğe yakınlığın mı, Rabbinden hakkıyla korkman mı?
YanıtlaSilRabbim doğru tepkiler verebilmeyi nasip etsin…
YanıtlaSilRabbini hakkıyla tanıyanlardan olmak duasıyla
YanıtlaSilinsanlar normallere yanlış bile olsa doğru demeye başladılar ve konfor arayışı insanların rahatını bozmak istemeyişi, aman bana dokunmasınlar da ne yaparsa yapsınlar düşüncesi ben merkezli bir yaşayış vicdanını tamamen susturmuş bir topluluğun uyanışını görebilmek ümidiyle diyoruz.
YanıtlaSil