Nereye Bu Gidişim ?
Sıcak bir yaz günüydü… Hava biraz nemli, bulutlar masmavi, insanlar parklara çıkmıştı. Zeynepte o sırada bankta oturmuş etrafı seyrediyordu. Normalde hiç huyu değildi oturmak banka. Genelde koşar yada hızlı hızlı yürürdü. Ama bir dur dedi kendine içinden. Dur ve biraz izle. İzleyince fark etti kırmızı balon uçuran küçük kızı, annesinin koşturmasını, denizin kokusunu…
Çünkü Zeynep çok yoğun bir hayatın içerisineydi. Küçüklüğünden beri hep bir koşturmacası vardı. Ve sanki bu onun kaderiydi. Bir telaş içinde akıp gidiyordu hayat… Zeynep bu koşturmadan mutluydu. Durduğunda kendini kötü hissediyordu. Aşırıya gitmekten de korkuyordu ama. Dengede ilerlesin istiyordu hayatı. Çünkü biliyordu “Herşeyin aşırısı zararlıdır.” Vakit ayırıyordu gerçi ailesine, arkadaşlarına.. Peki ya kendine ? Sonra düşündü bu hareket onun kendine vakit ayırmasıydı çünkü o bundan mutlu oluyordu.
“Harekette bereket vardır.” Demişti küçükken anneannesi. Bu sözü hiç unutmamıştı. Yapısı gereğide hareketli biri olduğu içinde çok memnundu bu sözü uygulamaktan.
İnsanları seviyor, onların problemlerini çözmekten hoşlanıyor. Kendi hayatını bir yerlere taşımak istiyordu.
Tam böyle bir dönemde ;
Her şeye yetişmeye çalışırken bir anda durdu Zeynep…
Bunun bir amacı var mı ?
Ben bu hayata niçin geldim ?
- Üniversite,
- Staj,
- Sosyal hayat,
- Kariyer telaşı,
- Aile,
- Etkinlikler,
- Spor…
Amaç ile hedef aynı şey miydi ? Aynı şey olsa ikisi kullanılır mıydı ?
Sahi neydi amacım benim. Kariyerimde zirveye çıkmak mı ? Mutlu bir yuva kurmak mı? İnsanlara yardım etmek mi ? Çocuk yetiştirmek mi ?
Sonuçta bu hayat bitiş çizgisine doğru yaklaşıyordu. Nasıl aklıma gelmedi dedi bu zamana kadar niçin yaşadığım…
Önemli olan insanın bitiş çizgisine mi varmasıydı ?
Hayır dedi içinden…
Herkes varıyor.
O zaman önemli olan insanın nasıl yaşadığı…
Yaşam kalitesi bitişi belirleyecektir diye düşündü… Bunu sesli düşünmüş olmalıydı ki yaşlı bir amca duydu Zeynebi…
-Kızım dedi. İnsanoğlunun amacı sevdiğinin sevgisini, rızasını kazanmaktır.
Bütün mesele bugün karaya bir damla ak düşürmek...
Ortalığı beyaza bürümek değil...
Y.H.
Amacımıza yönelik hedefler. hedeflerimizi destekleyen bedellerimizi öderiz inş...
YanıtlaSilTüm kosturmalarin bir amacı olduğunu unutmadan koşanlara ne mutlu... Kaleminize sağlık
YanıtlaSilÖyle bir koşturmacanın içinde ki insanoğlu. Neyi neden yaptığını bile çoğu kez fark etmiyor. Gerçek Amacı ne düşünemeyebiliyor. Taki durdup bir an her şey yavaş çekime geçtiğinde ne yaptım ben diyebiliyor. bazen ise çok geç kalabiliyor. "Yaşam kalitesi bitişi belirleyecek.." olan şey gerçekten. kaleminize sağlık.
YanıtlaSilDoğru yeri sevmek, doğru şeyi hedef edinmek, doğru şeyi amaç edinmek.. Ne kadar da kilit öz şeyler. Seçimlerimiz ne kadar da önemli...
YanıtlaSilHayattaki amacım ne?ya yaptıklarımız boşa gidiyorsa...elinize sağlık👏🏻
YanıtlaSilHayatı anlamlı kılan işte o amacın olması
YanıtlaSilNereye koşuyor bu insanlar? Metroda yürüyen merdivenlerde bile koşarak çıkıyor. Yolun farkında olmadan. Sahi yol nereye varıyor? Bunu sık sık sorduğunda ancak amacını hatirlayabiliyor. Teşekkürler, emeğinize sağlık 🌺
YanıtlaSilİnsanoğlunun amacı sevdiğinin sevgisini, rızasını kazanmaktır. Ne kadar güzel hayatımızı anlamlı kılan bir cümle.
YanıtlaSilNe önemli bir soru.. niçin yaşıyorum bu hayatı.ne yaparsam istediğim sonuca varırım.. sonuç bu dünya ile sınırlı olabilir mi..
YanıtlaSilHareketini hedefleri ve amacı doğrultusunda dizayn edebilenlerden olabilmek nasip olsun... Teşekkürler
YanıtlaSilİnsan amacını belirlemediğinde hiçbir şeyin anlamı olmuyor hayatta. Sahi bizim amacımız ne?
YanıtlaSilAmaç... Çok önemli
YanıtlaSilBoşa gitmeyen koşturmalar ne güzel !
YanıtlaSil