Azın Kıymeti

Azın Kıymeti

Az çoktan bereketlidir…

İnsan azla yetinebilir mi?

Anlayabilir mi kıymetini?

Bu dünyada hangi başarı varsa hep azın bereketi ile temas etmiş,

Bir kuş tek tek getirdiği dallarla yuva yapmış,

Bir karınca küçücük taşıdığı yiyeceklerle bütün kışı geçirmiş,

Az az ama sürekli yağmurların yağdığı yerlerde yemyeşil ormanlar oluşmuş,

Zor olan çoğu yapmak iken,

Neden insan zahmet bulup az olanı küçümser?

Oysa az ama düzenli çalışan bir insanın başarısı hep artmış,

Ne kadar özlü söz varsa hep az ve öz olmuş,

Ne kadar para biriktiyse hep azdan çoğalmış,

Azıcık imkanlarla neler neler yapılmış... 

İnsanlar geçmişlerine dair o günleri hep yüzü gülerek anlatmış...

Öyleyse insan neden her şey çok olsun ister?

Hangi çok olanla mutlu olmuş ki insanoğlu?

Hangi çok yemek doyurmuş?

Çok eşya tatmin etmiş?

Çok konuşma ikna etmiş mi karşıdakini?

Hangi kalabalıklar, tanıdık olsa da ihtiyaç görüp yalnızlığını almış insanın?

Çok tüketim iyi hissettirmiş mi sonunda?

Bıktırmamış mı hayattan?

Tükenmişlik yaşamak niye o zaman?

Çok eğlendirici yaşam sevincini soldurmamış mı mesela?

Hangisi temas etmiş çokların?

Çok olan ne varsa...

Az ile olmayan şey çokla hiç olmamış...

Hangi sular seller gibi yağan yağmur temizlemiş ki?

Önüne katıp götürmüş sadece…

En temiz akan, temizleyen, en temas eden sular azar azar akarken…

İnsan neden şelalelerin altında yıkanma hevesinde?

Çokça biriktirme, tüketme telaşında,

Sanki bundan önce işe yaramış gibi oyalanmakta…

Az, çoktan bereketlidir…

Azın bereketini bilenler,

Payına razı olanlar,

Tok gözlü olanlar,

Az ama öz olana, kaliteli olana niyet edenler,

Çoğun da hayrını görmüş…

Azın kıymetini anlayıp,

Gerçekten yaşamdaki her andan keyif alabilmek niyetiyle…

Süremiz bitmeden...

Beyazda...

Bütün mesele bugün karaya bir damla ak düşürmek...

Ortalığı beyaza bürümek değil...

Y.H.